Dinsdag 29 juni 2010
Ik ga nog even bij de kleine hertjes kijken, wat een schatjes.
Dan zie ik dat een damhert met zijn gewei in de staart van het fjordenpaard zit. Iemand waarschuwt al de beheerder gelukkig. Het is een geluk dat het fjordenpaard zo onwijs lief is, daarom gebeurt er niets met het hert. Hij was zeker nog niet gewend aan zijn gewei.
De beheerder is er al snel en voorzichtig knipt hij het hert los, want ze zijn zo schuw dat je er niet bij in de buurt kan komen. Ik vind het knap opgelost, het heeft alles bij elkaar nog geen kwartier geduurd. De andere herten worden er opgewonden van als hij weer aan komt rennen.
Ze zijn wel erg nieuwsgierig. “Wat heeft hij nou???” Je ziet het ze vragen.
Hij heeft wel sjans.
Zijn meissie weet ook niet wat ze er aan heeft. 😉
Ik ga even bij het vijvertje kijken. Eerst weet ik niet welke aar dit kan zijn, maar ik denk dat het een ruige weegbree is.
Een mooi gekleurd juffertje komt op mijn arm zitten.
Op de terugweg ga ik nog even bij de mooie man kijken.
Ik fiets onder de paardenkastanje door terug naar huis.
alipo Natuurdagboek 
Oh, oh, er is een trend gezet onder de damherten, want dit staat natuurlijk wel heel cool 🙂