Vrijdag 15 augustus 2008
Ik baal wel een beetje. Tijdens het lopen van de vlinderroute komt er een prachtexemplaar van een huismoeder op mijn mouw zitten, maar ik kan er niet bij om te fotograferen, want ik heb net even niet de macrolens op mijn toestel. Ik wil mijn kleine toestel pakken, maar dat gaat niet handig en dan vliegt hij weg, ondertussen zie ik dan het oranje van de ondervleugels. Hij was donkerroodbruin en glansde. Jammer jammer jammer.
In de hibiscus zie ik 2 struiksprinkhanen bij elkaar, een vrouwtje en een mannetje. Het zouden best broer en zus kunnen zijn, want van het voorjaar had ik een stel jonkies in mijn tuin.
Het vrouwtje rolt zich even helemaal op.
Het mannetje zie ik steeds even met zijn hele kleine vleugeltjes trillen. Ik zie ze constant ademhalen.
’s Avonds is het vrijwel windstil en ik fiets naar de Hekslootpolder.
alipo Natuurdagboek 
Leuk dat je zoveel oog voor die kleine dingen op het strand hebt. Er is echt veel te zien. Mooie serie!
Heel mooie plaatjes! (Wat weet jij toch veel schelp(diertjes)namen…:-)
De luchten op de vorige log zijn fantastisch en daarbij zou je eerste rang zitten op ‘de flat’…;-)))
Bofkont, waarom “poseren” die dieren altijd wel voor jou 😉
Nooit geweten dat een sprinkhaan zich zo op kon rollen. Hij doet ineens sterk aan een garnaal denken. Zal ook vast wel ergens familie zijn. Het zijn hele mooie foto’s geworden. Ze hebben toch altijd wel iets schattigs die sprinkhanen. De laatse foto is heel sfeervol en rustgevend.
Balen trouwens van die huismoeder die op je mouw kwam zitten. Een slechter plekje kon hij/zij ook niet uitzoeken. Moet heel frustrerend geweest zijn.
Maar die huismoeder koos jou toch wel even mooi uit voor
een landing. Dat maakt toch weer veel goed?
Gaaf die weerspiegelingen in het water.
Volgens mij had die sprinkhaan gewoon jeuk aan haar pootje 😉